aşk

 her yokuşun bir inişi var derler zirvede kalmak dileğiyle

artık duygu yüklü gemiler kalmıyor limanımdan.. son seferimde hepsini aldı götürdü biri

Vazgeçmek en güzel cezadır. Artık senin için yaşamayacağım kendim için varım demektir. Vazgeçmek artık senin için atmayacak bu kalbim sen olsan da, olmasan da ben varım demektir. O olmadan da şu üzerimizdeki tavanın orada kalacağını bilmektir. Vazgeçmek, her şeyi bırakmak akışına ve olacak olanı izlemektir. Bazen akıntıya bırakmak gerekir kendini... kim bilir o akıntı belkide farklı bir cennetin kapılarını bize açabilir. Ve netice vazgeçer insan bunalır, sıkılır , hevesi kırılır. Vazgeçen kaybetmez vazgeçilen kaybeder... neden mi? çünkü herkes çabayı hak etmez.... 

Beklemek, daha çok beklemek Geceye düşen gam gbi beklemek. Sabahın söküldüğü o kızıl an gbi. Ya seni sevmek uykunun en güzel yerinden uyanmak gibi. Sen benim geceme düşen bir ak'sın. Her taraf zifirken sen nasılda böyle parlaksın? Şu zindana bir bak göz gözü görmüyor. Ama ben seni görüyorum. Ben sadece seni görüyorum

Nasıl da içimdesin bir bilsen Nasilda her animdasin Nasil bir sey bir bilsen, Sabahlari gozume ilişen ilk şeyin senin yuzun olmayişı. Ensemde o nefesi hissetmeyisim  Öyle zor ki bir insanin solugunu bile özlemek. Sana git demek cigerini söküp atmak gibi. Ben biliyorum bir enkaza dönüşecegim ardından. Ve ben yine biliyorum, bu enkaz bile seni sevecek. İşte en aptal yani bu ya aşkın yansa da atese yuruyecek ayaklarin.

ben severim azizim çiçekleri sulamayı göz yaşlarımla seninle bir alakası yok haykırışlarımın, senin sevmeyişini bile sevdim esasında, gidişlerinin yanında katık ettim gözyaşlarımla. bir martının kanadından izledim seni, sana olan aşkım martının denize olan aşkı gibi... sen binlerce aşka gebe, benimse gözlerimdeydin her gece. çiçekler azizim ben sulayınca bir başka güzel açtılar...

sen bilmedin sana geldim günlerce, haftalarca sana geldim. sen bilmedin bir nefes oldum ensende. ve bir şiir oldum bazen bilmedin... ben hep sana geldim, geçtim sokağından. su içtim pınarlarından. solmadı çiçeklerin onlara yağmur yağdırdım... sen bilmeden suladım onları göz yaşlarımla. baharda kiraz çiçekği oldum takıldım saçına, bir rüzgar oldum okşadım yanaklarını. ancak kış olursam üşüte bildim seni, soğumla anca yakabildim... şimdide toprak olacağım içime gömeceğim seni...

kıyıya vurmuş çakıl taşları gibiyim. ellerim buruş buruş oldu kalbime su çalmaktan. kalbim temizdi zira içine sen girene dek. sen ne nefretle layık bir varlıksın. seni hatırlamak bile hafızama saygısızlıktır.

Minicik bir yüreğim var benim, Her gece kırılan tuzla buz olan, Sabahlara kadar sarıp akşama kadar kanattigim yaralarım var.

Hayat ne zor değil mi vedalar çok zor. Bizi yıpratan vedalar içimizi burkan. Kalp kırıklıkları öyle zor ki içimizden atamadıklarımız. Soğuyan yaralarımız, Sogudugunu sandıklarımız  Kan ile yazdıklarımı... Ne zor bir gece sabahı etmek zor. Içten içe yanarken susmak zor. Vuku bulan anılar ile geceye dahil olmak zor. Ben sessizliğin artık yer yüzündeki tanımıyım. Yirmi küsür yaşında bir hayat verdim hayata  susmasın içimdeki renk cümbüşü bahara yeşerecegiz. Bir nefes öteye bıraktığımız gülüşlerimizi yeniden giyeceğiz. Inan yeniden seveceğiz kalbim kırılsanda, ağlama gönlüm her sevda mutlu bitmez... Bazı sevdalar kan ile yazılır yüreklere. Bazıları için belkide hiç olmamışım o taş yürekte.. Görmemişim sahtedir Herşey... Alabildiğine boş bakmıştır gözleri. Bazı sevdalar yalan ile başlar Güzel bitmez yüreğim... Göz yaşı ile biten bir yalandır belkide... Belkide çıkar ilişkisine gebedir. Bazıları unutamaz kalbine gömdüklerini Bir yalan üzerine kurulan insan ilişkileri

Artık ardından şiir yazma boyutuna geçtim, Bu ne demek biliyor musun... Ben o gözlerinden geçtim... Uzayıp giden kirpiklerinden.. Utanınca kaçırdığın bakışlarından.... O bakmaya doyamadığım gül yüzünden. Ve binlercesinden..  seni anlatmaya ne benim takatim yeter ne de sen anlarsın. Bir hayat bitti gözlerimin önünde. Biz gideceğiz kaybolacağız... Hiç sevmediğin yüzümü görmeyeceksin. Nefret ettiğin adımı duymayacaksin... Bir bahar boşalıyor gözlerimden... Nefesi nefesime düşmüş bir bahar.... Bir sen geçiyordun içimden baharla beraber... Kalbimden en güzel yerinde bırakıyordum... Ben gidiyorum... Artık bir önemi olmayan her şeyi senin için arz etmediklerimi alıp gidiyorum

Bazıları yorgundur hayat mücadelesinden. Ben sınırı zorlayanlasam ne degisek. Bittim tükendim, Sanki bir hayat geçti üstümden tır misali... Artık affına aşık bir insanım. Aşk için affetmem... Yaktığımız gemilerin değmeyen murettebatina. Kimler için bittik... Kimler için tukendik... Kimler, kimler için direndi... Sende , sen çok olabilir ama Artık bende, ben hiç yok...

sana geldim sen bilmedin sana geldim günlerce, haftalarca sana geldim. sen bilmedin bir nefes oldum ensende. ve bir şiir oldum bazen bilmedin... ben hep sana geldim, geçtim sokağından. su içtim pınarlarından. solmadı çiçeklerin onlara yağmur yağdırdım... sen bilmeden suladım onları göz yaşlarımla. baharda kiraz çiçekği oldum takıldım saçına, bir rüzgar oldum okşadım yanaklarını. ancak kış olursam üşüte bildim seni, soğumla anca yakabildim... şimdide toprak olacağım içime gömeceğim seni...

                                                                       Bekle  bekle yeşerecek çiçekler  baharı bekle güneş yeniden tutacak ellerinden. bekle sıcak meltemleriyle kucaklayacak seni temmuz bekle bir nefes ötede bıraktığın mutluluk seni bulacak. sen bekle sevgili güneş ısıtacak kemiklerimizi yeniden.. bizden çalınan yarınlar bize yeniden sunulacak. .